گل گوش بره

خانواده: Labiatae

نام علمي: Phlomis russeliana

گياه دائمي و هميشه سبز به بلندي يک متر و گستردگي ۶٠ سانتي متر که داراي برگ هاي قلبي کشيده ، درشت و آويخته به شکل گوش بره بوده و گل هاي فراهم و زرد، کرم آن در تابستان ظاهر مي شوند. جهت استفاده به عنوان گياه پوششي مناسب است.

گیاه گوش بره زرد از خانواده نعناییان، گیاه اندمیک ایران بوده که دارای پراکنش طبیعی وسیعی در کشور ایران می باشد. شرح مختصری از صفات ریخت شناسی این گونه بر اساس فلور ایرانیکا: ساقه به طول 30 تا 60 سانتی متر، ساده یا غلبا دارای شاخه های متعدد. دارای پوششی از کرک های نمدی-ستاره ای شکل. برگ های قاعده ای دمبرگ دار: تقریبا پهن، قاعده پهنک قلبی شکل یا تقریبا بریده شونده، پهنک تخم مرغی یا مستطیل، به ندرت خطی-نیزه ای، به طول 6-12 سانتی متر، به عرض 2 تا 3 سانتی متر،

نوک تیز: برگ های ساقه ای دارای دمبرگ هایی کوتاهتر، قاعده پهنک بریده یا باریک شونده، نسبتا درازتر و تیزتر از برگ های قاعده ای، برگ های گل آذین دارای پهنکی با قاعده گرد، برگ های زیر چرخه های گل بزرگتر از برگ های بالای چرخه، دارای 3 تا 6 چرخه گل، چرخه ها بسیار تنک هستند.
در اسانس این گیاه 47 ترکیب شناسایی شد که در مجموع 92/88 درصد از اسانس را تشکیل می دهند. از میان ترکیب های شناسایی شده، ترکیب غیر ترپنوئیدی E-anethole و همچنین سزکوئی ترپن هیدروکربنی germacrene D عمده بودند. سایر ترکیب ها عبارتند از سزکوئی ترپن های bicyclogermacrene، اسپاتولنول، بتا کاریوفیلن، germacrene B، مونوترپن neryl acetate. بنابراین بخش عمده روغن اسانسی این گیاه را سزکوئی ترپن ها با درصد (51/82%) تشکیل میدهند.

نيازها

مکان کاملاً آفتابي، خاک مرطوب با زهکش خوب ، حداقل دماي قابل تحمل آن ١۵- درجه سانتي گراد است.

ازدياد

از طريق کاشت بذر در پائيز و تقسيم گياه در بهار امکان پذير است.